Kindia, 16 mei 2018


De illegaliteit in?


Zo erg! Mamadou kwam vanochtend van het college naar mij, op de lagere school met de mededeling dat een van onze allereerste projectkinderen van school is weggelopen. Erger nog, verdwenen, samen met een vriendje dat zijn vader van een zak geld beroofd heeft.


De vader is een zeer betrouwbare taxichauffeur, en neemt geregeld geld van twee apothekers mee naar de groothandel in Conakry en komt dan dezelfde dag weer terug met de bestelde voorraad medicijnen. Dit gaat al jaren goed. Het zegt natuurlijk wel wat over de banken hier dat men liever een bedrag ter waarde van 4000 euro cash aan een taxichauffeur meegeeft dan overmaakt via de bank. Logge instellingen waar je uren moet wachten om je geld van de rekening te kunnen halen.


Ons projectkind zat nu in de examenklas middelbare school. Nog een paar weekjes en hij zou zijn diploma op zak hebben, want hij was een redelijke goede leerling.

Inderdaad was het me al opgevallen dat hij de laatste maanden vaak te laat op school komt, en dat terwijl hij letterlijk aan de overkant van de lagere school woont. Kwartiertje lopen. Ook spijbelde hij geregeld. Ik dacht, het zal de leeftijd zijn.

Wat het natuurlijk ook is, samen met het armoede-effect.


De overbuurman bij wie hij is opgegroeid kwam vol schaamte bij me langs op school. En vertelt:

De moeder van deze jongen was huurder bij hem en trouwde vervolgens met een man. Ze bleven op het adres van de vrouw wonen en kregen drie kinderen van wie ons projectkind de jongste is.

Toen die een jaar of vier was overleed de moeder thuis en de vader is zonder iets te zeggen over haar dood met twee kinderen in de ochtend vertrokken. Met achterlating van de jongste.

Tja, het kind is bij de buurman gebleven die er verder voor gezorgd heeft en, zoals hij aangaf, wij hebben het kind onderwijs geboden via ons project "het elfde kind". Ik geef toe, ik kan me dit verhaal niet herinneren. Het heeft zich afgespeeld in begin van ons schoolbestaan en ik denk dat ik toen voor een Canadese organisatie werkte en zelden thuis was. Mamadou draaide de school toen alleen.

Waarom de familie van moederskant het kind niet opgehaald heeft is me onbekend. Ik dacht dat de jonge vrouw bij wie hij woont zijn tante is.


Kortom, hij is verdwenen en wordt gezocht, de foto van de jongens is al verspreid bij verschillende controleposten; die naar de hoofdstad en die naar Senegal en Mali. Want de kans is natuurlijk aanwezig dat de jongens de illegale oversteek naar Europa willen maken.

Afgelopen zaterdag heeft de 3e klas middelbare school nog tijdens de afsluiting van onze culturele week, een theaterstuk opgevoerd dat ging over de illegale immigratie en de gevaren ervan. Overvallen worden in de Sahara. En nu is een knul van de 4e middelbare school waarschijnlijk op weg.

Ik kan er zo verdrietig om worden. Een knul met kansen, die kansen heeft gekregen die hij met twee handen heeft aangenomen, en op het laatste moment zakt hij weg, het moeras van illegaliteit en criminaliteit in.

Armoede en uitzichtloosheid veroorzaakt zoveel ellende. Jongeren, overal ter wereld, willen geld hebben, ook uit kunnen gaan, onbezorgd leven. En op tv zien en horen ze alleen de mooie kanten van Amerika en Europa. Net zo goed als velen in Europa alleen maar de lelijke kanten van Afrika zien. Jongens gaan op avontuur, meisjes laten zich door zogenaamde rijke jongens verleiden en denken op die manier de armoede uit te kunnen vluchten. Om vervolgens zwanger met hangende pootjes thuis te komen bij hun moeder die dus een extra mond te voeden heeft.

De 16 jarige dochter van onze schoonmaakster op school heeft nu een zoontje en twee maanden geleden was een ander meisje, ook een projectkind, bij haar tante weggelopen en werd zwanger teruggevonden. Ze is overigens nu weer gewoon bij ons op school, zwanger en wel.

Want wij stimuleren dat die meisjes doorstuderen en ze weten zich door ons gesteund.

Maar voor deze knul kan ik niet veel meer doen. Zo erg!


Column van Marijke Folmer

Home