Goed doel stichting Scholengemeenschap Kindia, Guinée
Nieuws
Kindia, 26 september 2017
Het Elfde Kind
Stichting Het Alfabet geeft al jaren kinderen van armlastige ouders een kans om naar school te gaan door de schoolkosten voor haar rekening te nemen, via het project Het Elfde Kind.
Jaarlijks maakt de stichting voor vijfentwintig kinderen van de basisschool, en nu ook vijf kinderen op de middelbare school het schoolgeld naar ons over. Ook de aanschaf van schoolboeken voor alle leerjaren wordt eens per drie jaar door het project gefinancierd. Ouders kunnen vervolgens voor een symbolisch bedrag de schoolboeken bij ons huren en aan het eind van jaar weer inleveren.
Zo komt stichting het alfabet aan alle schoolouders financieel wat tegemoet want dat zijn grote uitgaven, schoolboeken en schriften voor elk schoolgaand kind.
Wij, Mamadou en ik, kiezen de kinderen voor Het Elfde Kind uit. Mamadou kent vrijwel iedereen uit de wijk, maar ik zie ook, tijdens de maandelijkse betalingen, moeders dubbeltje voor dubbeltje neerleggen voor het schoolgeld van hun kind.
Zo iemand volgen we twee jaar en als de situatie dan nog niet veranderd is (de vader bijvoorbeeld de kosten niet op zich neemt, of een nieuwe echtgenoot niet voor zijn stiefkind betaalt et cetera) bieden we de vrouw een plekje voor haar kind aan. Het enige dat ze moet betalen is het inschrijfgeld en het schooltenue.
Wat ze aan schoolmateriaal koopt, is meegenomen, anders krijgt het kind van ons een schooltas (hebben we nog over van een actie van een telefoonmaatschappij), schriften en schrijfgerei. Dit jaar heeft één van de meubelmakers van de VMM uit Nederland veel schriften, potloden en gummen cadeau gedaan, die we kunnen uitdelen.
Zo volg ik al een poosje een wijkgenote. Geen idee wie, of waar, de vader van haar dochter is, maar ze ploetert voort, verkoopt groenten op de markt en komt dan naar school, betalen. In de Guinese variant van dubbeltjes en kwartjes.
Dit jaar kwam ze tijdens de inschrijfperiode voor school niet opdagen en ik was bang dat ze afhaakte, haar dochter blijft namelijk zitten en dan moet ze dus nog eens een jaar schoolgeld ophoesten.
Afgelopen maandag kwam ze op kantoor en mijn assistent-
Ook mag ze geen reclame maken voor ons project, anders krijgen we de hele buurt voor de deur. Maar het is ook niet goed voor de relatie met haar dochter. Pubers zijn immers altijd dwars en bij een ruzie zou het kind de moeder kunnen verwijten dat zij zelf niet betaalt voor haar schoolgeld.
Vaders wordt dat zelden verweten. Misschien omdat de vrouwen hier daar sowieso niet op rekenen?
Het was een emotioneel gesprek, je zag de zware last van de maandelijkse financiële verplichting, van haar schouder glijden; de tranen in haar ogen. Deze stevige tante, deze marktvrouw, deze moeder die haar kind een andere toekomst wenst dan de hare en daar krom voor ligt....
Alle donateurs, dank namens deze moeder! Want dat is ontwikkelingssamenwerking, de ander helpen zichzelf vooruit te helpen.
En gisteren kwam ik 'Marie plaque' tegen. Een lichamelijk zwaar gehandicapte vrouw, verlamd en met een mismaakte arm. In haar jeugd misbruikt en zwanger gemaakt door een vriend. Ja ja.
Haar dochter zit al jaren bij ons op school, nu in de derde klas middelbare school. Een gezonde, slimme meid, die -
En dan kan ik (wellicht onterecht, want een puber is een puber) boos worden op de spijbelende, verwende rijkeluiskindjes, die ook in grote getale bij ons op school zitten.
Gelukkig is een schooluniform hier verplicht. Aan de kleding die de kinderen dragen moeten is geen verschil te zien in arm en rijk.
En zo ploeteren ook wij voort, op weg naar een betere toekomst voor onze kinderen.
Marijke Folmer