Kindia, 31 januari 2017
Vervolg …
En toen kwam vandaag.
Ik ging op tijd naar school want ik verwachtte veel ouders die komen betalen voordat ze naar hun werk gaan. Nou, dat viel tegen. Het was niet zo druk.
Daardoor kon ik me met andere dingen bezig houden, zoals de grote emmers en zeep buiten bij de toiletten laten plaatsen. Het handen-
Helaas, geen druppeltje water meer in het reservoir.
We kopen op de lagere school water dat met een tankwagen gebracht wordt want we hebben geen stadswater. Op de middelbare school hebben we een waterbron.
Ik pleeg een boos telefoontje naar de eigenaar tankwagen, waar mijn water blijft dat we gisteren besteld hebben. Zijn antwoord: “” Madame, ik kan niet komen want er is in de hele stad geen benzine te koop. Alle benzinestations zijn leeg.”
Oké. Geen paniek. Alle problemen hebben een oplossing, je moet er alleen even naar zoeken. De kinderen, die dringend naar de WC moeten krijgen een zakje drinkwater mee en de chauffeur van onze schoolbus gaat bij ons thuis jerrycans water halen. Mooi, ook weer geregeld.
Dan komt de mededeling dat hoogst waarschijnlijk vanaf morgen gestaakt gaat worden. Dus moeten we ons personeel vandaag allemaal uitbetalen en zo veel geld zit er nog niet in kas.
Oplossing: net als andere scholen de kinderen met een financiële achterstand naar huis sturen met de opdracht hun vader/moeder te halen. Dan als een speer terugkomen want we hebben proefwerkweek.
Het helpt! Veel ouders komen naar kantoor en veel ouders zijn een tikkeltje boos op me. Ze zijn geen wanbetaler! Ik leg uit dat ik alle kinderen voor wie die de maand januari nog niet is betaald, naar huis heb gestuurd omdat ik nu geld nodig heb. En feitelijk heb ik gelijk want de ouders moeten ons, contractueel gezien, eind van de maand betalen. Vandaag dus.
Veel praten, veel uitleggen, veel haren gladstrijken maar het resultaat is positief, we hebben het merendeel van de docenten hun salaris kunnen betalen.
Het is nu bijna einde schooldag, mijn bureau is leeg en dan komt onze chauffeur beschroomd binnen. Ehh... Hij is de enige sleutel van de schoolbus verloren; zoekt al de hele dag, maar niets gevonden. Wat nu. We moeten 34 kinderen vervoeren.
Oplossing: Mamadou en de directeur houden zich met onze kleuterschool stagiaires bezig, vier vertrekken na drie maanden bij ons stage gelopen te hebben, zes nieuwe stagiaires hebben zich vandaag aangemeld.
De chauffeur en ik brengen alle kinderen met de auto van Mamadou en mij weg. In mijn auto kunnen niet meer dan drie passagiers mee, maar als ik de ukkies van de kleuterschool en lagere klassen meeneem, kan ik zes kindjes wegbrengen; vier op de achterbank en twee op de stoel naast me. Ja, dat mag gelukkig nog bij ons :-
In de auto van Mamadou proppen we vijf kindjes op de achterbank en twee op de voorstoel. Na drie rondes zijn alle kinderen thuis gebracht, onze benzinetank een stuk leger en bij de benzinepomp nog steeds geen benzine...
De school is leeg nu, Mamadou en ik ruimen nog wat op.
Naar huis om te eten om 3 uur 's middags en na het eten vertelt onze dochter het laatste nieuws:
De overheid is begonnen met rekruteren en alle docenten kunnen bij dienst onderwijs op de rekruteringslijst hun naam en nieuwe werkplek terugvinden. Wie wordt waar geplaatst.
Kortom, onze vijf docenten en de surveillant gaan ons waarschijnlijk verlaten als ze buiten Kindia aangesteld zijn…
Einde.
We doen even niet meer mee vandaag.
Een siësta en even dom naar de tv staren.
Hoofd leeg maken.
Morgen is er weer een dag.
Wordt vervolgd...
Column van Marijke Folmer
